Παράξενα τα στάδια μιας σχέσης... Με εξιτάρει το ηδονικό "παιχνίδι" και το επιδιώκω, νοιώθω πάλι παιδί να σε κυνηγώ, αλλά και πάλι όχι, αυτό που σκέφτομαι εκείνη τη στιγμή δεν είναι καθόλου παιδικό, βλέποντάς το από μακριά μάλλον άρρωστο θα το έλεγες. Και όταν αυτό το "παιχνίδι τελειώσει και κερδίσεις πρέπει να είναι κάτι ζωντανό και παράφορο για να αντέξεις. Κάπου σε αυτή τη στιγμή έρχεται ο έρωτας... όχι, όχι το sex αυτό έρχεται με τη λήξη του παιχνιδιού. Και ο έρωτας είναι εκεί μένει, μέχρι να έρθει η μέρα που ξεκινάς να ψιλιάζεσαι ότι κάτι δεν πάει καλά και αναρωτιέσαι τι κάνω εγώ εδώ... Αλλά αυτή η στιγμή θα έρθει πολλές μέρες μετά, και καλά αν μπορέσεις να δεις καθαρά. αλλά μπλέκεται ο πούστης ο εγωισμός και ξεκινάς να ψάχνεσαι. Εκεί, βιάστηκα, λες ΤΈΛΟΣ... Το λάθος όμως θα είναι δικό σου και κανενός άλλου το αν θα το μετανιώσεις ή θα γεμίσεις ψέματα τον εαυτό σου για να ελαφρύνεις τη μαύρη, δύσοσμη ψυχή σου από τις τύψεις.
Τώρα πάλι προτιμώ το one night stand, καλύτερα μάλλον το one month stand πρέπει να με κερδίσεις για να το ξεπεράσεις αυτό, δύσκολο but not inevitable, ίσως και να το κατάφερες και να μην το ξέρω! Ωραία μου ξεκίνησε αυτη η βδομάδα, και ακόμα πιο ωραίο το χτεσινό απόγευμα ;-) , μάλλον θα αναιρέσω τα παραπάνω...
"Στην αρχή επαναστατούσα, μετά συμβιβάστηκα, τώρα καταλαβαίνω" νομίζω θα το κλέψω, μου αρέσει!

target acquired
Δεν θα 'πρεπε να 'ταν παιχνίδι. Θα 'πρεπε να 'ταν σαν ξημέρωμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ.
@K. Σε ευχαριστώ πολύ για την παρατήρησή σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε θέλω να κρατάει όσο ένα ξημέρωμα, δεν μου αρκεί.
Π.