Σεβασμός is it not..?

Δεν σε σεβάστηκα και σε ξέχασα. Χρόνια πολλά Χ.

σεβασμός, αρσενικό:

   1. η εκτίμηση που δείχνουμε σε κάποιο πρόσωπο για τα ψυχικά και πνευματικά του χαρίσματα και τα κάθε λογής προσόντα του

   2. η τήρηση και η εκούσια συμμόρφωση σε νόμο, διάταξη, όρο κλπ

   3. η συμπεριφορά απέναντι σε κάτι που δεν προσβάλλει ή απειλεί την ταυτότητα, την ιδιαιτερότητα ή την ίδια την ύπαρξή του



Ο σεβασμός, λέξη που δηλώνει εξ ορισμού να τιμάς και να ακούς τους άλλους.
Να πειθαρχείς. Πειθαρχία δεν ορίζω τον καθωσπρεπισμό, στο κάτω κάτω όσοι με ξέρουν πραγματικά ξέρουν τα taboo που έχω καταρρίψει, τις απόψεις μου για τους ανθρώπους και τους κανόνες που διέπουν τη δική μου ζωή. Πειθαρχείς σε αυτούς τους κανόνες, πειθαρχείς στα θέλω σου, πειθαρχείς το εγώ και super-ego σου για να καταλήξεις η προσωπικότητα που είσαι.

Σεβόμαστε τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν, και τις βουλές τους (καλές οι κακές, γεγονός απόλυτα σχετικό ανάλογα με την εκάστοτε οπτική σου γωνία), την ελευθερία και πόσο μάλλον την απελευθέρωση της σκέψης και του λόγου. Σεβόμαστε την ίδια τη ζωή, τη δική μας και των άλλων, σεβόμαστε αυτό που εμείς οι ίδιοι είμαστε αλλά και αυτό που δημιουργήσαμε ή προτιθέμεθα να δημιουργήσουμε. Ο σεβασμός μας κάνει ανθρώπους.

Η όλη έννοια έρχεται όμως συγκριτικά με τον εαυτό μας. Όταν μάθεις να σέβεσαι τον εαυτό σου έχεις πια την ωριμότητα να σέβεσαι και τους συνανθρώπους σου άσχετα με τη διαφορετικότητά τους.

Ο σεβασμός έρχεται να ταυτιστεί συχνά με την αγάπη, άλλος την έχει έμφυτη, άλλος την έχει καλλιεργήσει και την έχει προσφέρει πολύ στη ζωή του, άλλος λίγο και άλλος καθόλου, ο δυστυχέστερος όλων κατά τη γνώμη μου. Η φιλία, ο έρωτας και τα λιγότερο ουσιώδη επακόλουθά τους στηρίζονται στο σεβασμό.
Όταν αυτός αρχίσει να ραγίζει όλα τείνουν να καταρριφθούν. Πληγώνεται η εμπιστοσύνη, τα συναισθήματα και οι ανθρώπινες σχέσεις θρυψαλιάζονται, όπως και να το κάνεις ότι σπάει δεν ξανακολλάει, χρειάζεται μεγάλη θέληση.

Σέβεσαι λέγοντας την αλήθεια, όπως όμως πρέπει να ειπωθεί, η αλήθεια πονάει συχνά, και ο πόνος με την απώλεια είναι αυτός που θολώνει την αντίληψή και την κρίση σου, και εκεί την πάτησες φιλαράκο, θες λίγο tact.

Για να ανθίσει η οποιαδήποτε σχέση απαιτεί το σεβασμό, φιλική ή και ερωτική αν είναι.

Αναλογίσου τον κόσμο που σε περιβάλει και τα προβλήματα που υπάρχουν, όλα πηγάζουν από την έλλειψη σεβασμού και την άσχημη κόρη αυτής, τη μνησικακία. Το εκνευριστικό αίσθημα ανωτερότητας που έχεις, η αναίδια που διασταυρώνεις το δρόμο ή που παρκάρεις πάνω στο πεζοδρόμιο, η αλαζονεία με την οποία προσβάλλεις τον συνανάνθρωπο και εμένα, ο κομπασμός με τον οποίο με κοιτάς και η ειρωνεία πίσω από τα λόγια σου, αυτά σκότωσαν τον έρωτα. Σαν πώς δεν ήταν όλα αυτά μαζί με  την υπεροψία των κατά καιρούς υπευθύνων-κορακιών, και μεταφορικά δαιμόνων, της εξουσίας, που δολοφόνησαν τα δικά μας όνειρα και ιδανικά?


target acquired