we do cook!

of course we do my lady! αφού μαγειρεύει όλη η Ελλάδα δε θα μαγειρέψω εγω? (πεθάναμε στις εκπομπές μαγειρικής. houston καλεί δημιουργικότητα στην τηλεόραση..! κανεις??)

Εν αναμονή επισκέψεων της αγαπημένης Praline και της αδερφή της στην πόλη μου είπα να γράψω κάτι σχετικό με το θέμα, επειδή δεν το πολυέχω τελευταία στο γράψιμο, η εξεταστική με έχει πεθάνει και η μελαγχολία έχει πάει κατά διαβόλου, ορίζω ως θέμα μου γενικά και αόριστα ΦΑΓΗΤΌ.

φαγητό λοιπόν!
πάνε 3 σχεδόν χρόνια που ήρθα στη Θεσσαλονίκη και πολλά άλλαξαν από τότε... Ήμουν λάτρης του καλού φαγητού και θα είμαι νομίζω για πάντα.
Θεσσαλονίκη=φαγητό μου έλεγαν και χαζογελούσα μικρό παιδί... Αυτό το φαγητό ακόμα το ψάχνω.
Δε μπορείς, όπως και να το κάνεις, να αναδείξεις το φαγητό μιας πόλης βασισμένος σε 10 πολύ καλά εστιατόρια, σαφώς και αν έχει 20 εστιατόρια όλη η πόλη μπορείς αλλά όταν σε κάθε τετράγωνο βλέπεις και 3 ε! όχι φιλαράκο...
Αστικός μύθος και κατέρρευσε.

Για αυτό ξεκίνησα να εξασκώ το ταλέντο μου! Ακόμα μετανιώνω που δε γράφτηκα παράλληλα με τη σχολή και σε μια μαγείρων (πφφφ μελαγχόλησα.. αλλά κάποτε θα το κάνω maybe in London or Paris baby!)
Τα delicatessen της πόλης, το μανάβικο από κάτω και η ψαραγορά έχουν γίνει από τα hot spots της καθημερινότητας μου. Χτες mozzarella bufala, roquefort και chevre, prosciutto crudo, σχοινόπρασο, βασιλικός και φρέσκα ντοματίνια, ένα χαμογελαστό λαυράκι μερικά λεμόνια και αχλάδια μάραθος και ρόκα, ίσα ίσα για να ικανοποιήσω το μαγειρικό μου οίστρο της εβδομάδας. Συμπληρωματικά ψώνια βασικών συστατικών κάνω καθημερινώς δε λέω...

Σήμερα λέω να κάνω και κάτι μπισκότα!
Life in the kitchen is fun! Μου αρέσει να φαντάζομαι όλα αυτά τα υλικά και το πως μπορούν να δέσουν μεταξύ τους, να ταιριάζω ένα καλό κρασί με αυτά στο τέλος και να απολαμβάνω το γεύμα μου. Οι μυρωδιές της κουζίνας με εξιτάρουν. Μου αρέσει να βλέπω ανθρώπους να μαγειρεύουν, να κάθομαι στον καναπέ μου, να κρυφοκοιτάζω τι κάνεις, και να μου χαμογελάς, να ψάχνω τι μπαχαρικά έβαλες μέσα στο άρωμα του πιάτου μπροστά μου. Αγαπάω νομίζω τους ανθρώπους που με βλέπουν και αυτοί όταν μαγειρεύω. Οι άνθρωποι στην κουζίνα είναι γεμάτοι ενέργεια, μια μεθυστική ενέργεια. Δε μπορώ να το εξηγήσω. Τελικά μάλλον αυτό είναι το "πάθος" .
Μου αρέσουν τα μπαχαρικά, μπορούν να πουν πολλά για ένα άνθρωπο. Είναι αυτά που θα ανάγουν κάτι κοινότυπο σε κάτι εκρηκτικό σε ένα θρίαμβο ή σε μια παταγώδη αποτυχία.


Σταματώ εδώ γιατί θα το κάνουμε πολίτικη κουζίνα εδώ μέσα και θα χάσω το χαρακτήρα μου. Στο κάτω κάτω μελαγχολικά ξεκινήσαμε (έλα που δεν είμαι στο mood τελευταία, αλλά πάλι καλά που έχω κάτι κομμάτια φυλαγμένα από τα Χριστούγεννα)

P.S. men do cook better than women (it is a fact)

target acquired

the first "κρα" post...!

Eβδομάδα απραξίας αυτή για το project μου και λυπάμαι...
Ξέρεις μωρέ εξεταστική, καφές πάλι εξεταστική και τα γνωστά, κάπου εκεί βρέθηκα να χαθώ και εγώ...
Αλλά εδώ είμαι πάλι και αρχίζω να γράφω...
Beautiful day 2day. Τι να γράψω δε ξέρω, και για αυτό αναλύω ένα θέμα που σκέφτομαι εδώ και μια βδομάδα. Ξεκινώ λοιπόν το πρώτο μου "ΚΡΑ" post. Επηρεασμένος λίγο και από τα κοράκια στο ΑΠΘ δε μπορώ να πω, ταινία Hitchock καταντήσαμε...

Με τι άλλο θα μπορούσα να ξεκινήσω παρά με ένα ξεγυρισμένο

ΚΡΑ στην εξεταστική
ΚΡΑ στο study mode
ΚΡΑ για πράγματα που είπαμε
ΚΡΑ για πράγματα που δεν είπαμε (δις το ποίημα, μωρέ και τρις άμα λάχει)
ΚΡΑ για το κακό timing
ΚΡΑ στις κουτσομπόλες
ΚΡΑ στην πολλή δουλειά
ΚΡΑ στα σύννεφα ΚΡΑ και στη βροχή γιατί μου τη δίνουν και τα δύο
ΚΡΑ στους κάγκουρες του Θερμαϊκού
ΚΡΑ στο προχτεσινό βράδυ (μην το πάρεις με την κακή έννοια το λάτρεψα :D )
ΚΡΑ στο κακό φαγητό και στο fast food
ΚΡΑ στη νευρική ορθορεξία (από το τι πάσχω να ξεκινήσεις μπας και βρεις, δεν παίζει να τελειώσεις ποτέ)...
ΚΡΑ στο ΔΝΤ
ΚΡΑ και στην τρόικα
ΚΡΑ και στην Ελλάδα γιατί τα ήθελε και ο άπατος, και πλέον ξεβράκωτος κώλος της...
ΚΡΑ στην κακογουστιά
ΚΡΑ στο ανελέητο kitsch (αγαπημένη kitscherella)
ΚΡΑ στο mainstream
ΚΡΑ στο comeback της Britney (εγώ το σιχάθηκα τώρα εσείς άγνωσται αι βουλαί του Θεού...)
ΚΡΑ στην απέναντι που δε λέει να βάλει σιγαστήρα στον οργασμό της νυχτιάτικα
ΚΡΑ στις χαμένες ευκαιρίες
ΚΡΑ για το χρόνο που πέρασε
ΚΡΑ στο άγχος
ΚΡΑ στη δηθενιά
ΚΡΑ στους αδιάκριτους
ΚΡΑ στο the Turist
ΚΡΑ στο σούργελο με τα γυαλιά ηλίου σήμερα (έλεος δηλαδή ο κόσμος πίνει και δεν ήταν ακόμα 16:00... just kill me please)
ΚΡΑ στους επίμονους
ΚΡΑ σε αυτούς που ξέχασα
μεγαλύτερο ΚΡΑ  σε αυτούς που θα ξεχάσω
ΚΡΑ στις παράξενες ματιές (λοξές, ευθείες, τολμηρές, διάφορες μωρέ... όλο νόημα ματιές)
ΚΡΑ 4 love γιατί απλά πάντα θα κάνουμε ΚΡΑ για αυτήν...

target acquired

Η ζωή συνεχίζεται και εμείς εξακολουθούμε να χορεύουμε..

Έφυγε και αυτός ο χρόνος. Σε ένα γκρίζο περβάζι του 20ου ορόφου, να κοιτώ δελεαστικά προς τα κάτω, κάθε όροφος και ένας ακόμα χρόνος στη ζωή μου.. Δε πιστεύω πως μεγαλώνω με τα γενέθλια μου, μα κάθε πρωτοχρονιά που περνάει για να μελαγχολώ.

Κάνω μία τελευταία βόλτα πριν ανέβω πιο πάνω να θαυμάσω την εικόνα του πρόσφατου παρελθόντος. Βρίσκομαι σε μια σχολή που μου αρέσει όλο και περισσότερο, αλλά τόσο σιχαίνομαι, φωτογραφίες καθηγητών και συμφοιτητών στους τοίχους του δωματίου, να με πνίγουν.

Πριν ακόμα ανοίξω τη δεύτερη πόρτα, κόκκινη, φωτεινή, ακούω γέλια, γέλια παιδιών, γέλια μεγάλων, κόσμο χαρούμενο. Μπαίνω στο δωμάτιο, φώτα, χρώματα, μια παραλία με κάτι βραχάκια και ένα beach bar κρυμμένα εκεί. Αχανές δωμάτιο. Δε θέλω να κλείσω την πόρτα πίσω μου και αυτή κλείνει μόνη της.

Δωμάτιο μπλε, όχι του ουρανού, όχι της θάλασσας, μπλε βαθύ, της μελαγχολίας. Κόκκινοι, ρομαντικοί, τόνοι πίσω από το μπλε του ξεπεσμού, και στο βάθος απόκοσμες μελωδίες παλιών γνώριμων ήχων. Η πρώτη σταγόνα πάνω στο καφέ μου παπούτσι και η μπόρα δεν αργεί. Βροχή παράξενη, αλμυρή να κλαίει από ψηλά. Φεύγω. Δεν έχω όρεξη να κολυμπήσω.

Προχωράω πιο κάτω, δωμάτιο σκοτεινό και άδειο ακολουθεί, τα πόδια μου κρυώνουν, και το χιόνι του Δεκεμβρίου ξαναπέφτει γεμίζοντας το δωμάτιο. Δεν μου αρέσει το κρύο και φεύγω.

Βαρυφορτωμένο  αυτό το δωμάτιο, τύπου barock, δεν βλέπεις όμως τη λάμψη του χρυσού παράξενες αποχρώσεις του μαύρου όνυχα το έχουν αντικαταστήσει. Δίπλα στο βασιλικό κρεβάτι ένας καθρέφτης. Δεν είναι αυτός και οι διαστάσεις του που θα πρόσεχες πρώτα στο δωμάτιο αυτό? Τολμώ και κοιτώ αλλά δε βλέπω εμένα βλέπω φλόγες να κατατρώνε το δωμάτιο και την καλότεχνη οροφή να γκρεμίζεται πάνω στο ματωμένο τώρα κρεβάτι. Τρομάζω και κλείνω τα μάτια. Κλάσματα δευτερολέπτου και νοερούς αιώνες μετά τα ανοίγω για να δω ζωντανό ανοιξιάτικο τοπίο να αναγεννάται σαν φοίνικας από τις στάχτες του.  Φεύγω και συνεχίζω να συλλογίζομαι.

Περνάω πολλές πόρτες, άλλες μαύρες, άλλες με χαρτιά κολλημένα από έξω, οι περισσότερες γκρίζες και καφέ, να κρύβουν πράγματα ανούσια, καθημερινά και μικρά. Υπάρχουν δωμάτια άδεια, δωμάτια χωρίς πόρτες, δωμάτια ερείπια. Κάμαρες με σιδεριές απέξω, με καλά κρυμμένα μυστικά, που μόνο τρομαγμένα ουρλιαχτά και οι λυγμοί ενός παιδιού μπορεί να προδίδουν τι κρύβεται εκεί. Δεν θέλω και αυτό κάνω, γυρνώ την πλάτη σε όλες αυτές χωρίς να ανοίξω καμία, θύμισες καλά ξεχασμένες.

Στέκομαι και κοιτώ αυτήν την πόρτα είναι μπλε, είναι κόκκινη και άσπρη, viva la France, είναι η πόρτα των ονείρων μου. Τραβώ μια φωτογραφία της και την προσπερνώ, ξέρω τι βρίσκεται μέσα, κάποια στιγμή θα τα βγάλω έξω για να τα κουβαλάω υπερήφανος ως παράσημα στο πέτο, τόσο βαριά που να μη μπορώ να περπατήσω άλλο κάπου εκεί θα μείνω και θα ξεκουραστώ.

Η τελευταία πόρτα φαίνεται γυάλινη, πλησιάζω το κρύσταλλο και το σπρώχνω για να ανοίξει, ήταν η πρώτη διάφανη πόρτα, η μόνη που σε άφηνε να δεις με σιγουριά τι γίνεται. Εκει βρισκόμουν εγώ, εκεί ήσουν εσύ μελαχρινή όπως πάντα να χαμογελάς ακούγοντας τη μουσική σου και να με προσκαλείς σε χορό. Σε πιάνω από το χέρι. Είναι βράδυ Πρωτοχρονιάς και το δωμάτιο τώρα ασφυκτιά από κόσμο, όσοι θα ήθελα, είναι εκεί. Σε τραβάω μαζί μου από το χέρι και τρέχεις να με ακολουθήσεις, γύρω μας η αντίστροφη μέτρηση έχει φτάσει στο 4. Εσύ είσαι που μου κρατούσες το χέρι για να κλειδώσω αυτή τη δρύινη πόρτα, τη βαρύτερη από όλες τις άλλες. Έμεινα να σε κοιτώ και με τράβηξες στον 21ο...

target acquired

MMXI !! για Χ + Ι πράγματα που κρατώ

Βραδιά παραμονής πρωτοχρονιάς περιμένοντας να αλλάξει ο χρόνος. Την περνώ με φίλους και συγγενείς, και τη blogger tou TASTEMIXER Praline. Και είπαμε να γράψουμε κάτι για άλλη μια φορά.!

Eleutheros Skopeutis says:

Χρονιά παράξενη. Έφυγες και είμαι εγώ αυτός που πρώτος σου άνοιξα την πόρτα...
Δεν λέω είχες και τα καλά σου, αλλά πως να το κάνω στο σβέρκο μας κάθισες.
Συλλογίζομαι χωρίς να απολογούμαι (!) και απαριθμώ χωρίς χρονολογική σειρά τα 10 πράγματα που θα κρατήσω από τη χρονιά που μας πέρασε..

1. Ένα ποτήρι λευκό κρασί στη Βαλαωρίτου.

2. Τον πόθο για τη συναυλία των Nouvelle Vague που με την πρώτη ευκαιρία θα παρακολουθήσω.

3. Ένα πολύπαθο κινητό και ένα σκηνικό που με κάνει να κοιτώ τους ανθρώπους διαφορετικά.

4. Ένα βράδυ στο pasta flora με φίλη καλή για καφέ και apple martini, τίποτα ιδιαίτερο αλλά τόσο ωραίο.

5. Το "Dream a little dream of me" με Ella Fitzgerald και Louis Armstrong και όλα αυτά που συνόδευσε.

6. Τα κόκκινα ποδήλατα, τα κόκκινα φανάρια, μια κοπέλα με τατουάζ, ένα βράδυ clubbing, πολλά μουσεία. Αρώματα παράξενα, γεύσεις παράξενες. Ένα βράδυ σε εκείνο το μικρό caffe εγώ να πίνω capuccino και να τρώω ένα muffin με frosting καρύδας, εσύ το ίδιο, η κοπέλα δε θυμάμαι, και ένας φίλος ζεστή σοκολάτα. Το παρ' ολίγον χαμένο αεροπλάνο για το γυρισμό από το Amsterdam.

7. Καλοκαίρι εδώ, στο νησί. Και θάλασσα, πολύ θάλασσα.

8. Μια φίλη να ψάχνει το χαμένο μαγιώ στα κύματα ;-)

9. Τα "5" του χειμερινού εξαμήνου και το ανέλπιστο "8" του Σεπτέμβρη.

10. Το βράδυ των φετινών Χριστουγέννων, και μια γνωριμία.

Για το 2011 παίρνω μαζί μου ακόμα ένα: τον πόθο των ανεκπλήρωτων ονείρων και την απορία για το αν θα μάθω να διαβάζω τους ανθρώπους.

Praline says:

Μια ντουζίνα μήνες! Σαν μία ντουζίνα τριαντάφυλλα που άλλοτε ευωδιάζουν και άλλοτε τσιμπάνε. Μέρες όλο γλύκα και μέρες που άφησαν αλμύρα στο στόμα. Σίγουρα όμως άφησαν δίψα. Για νέες περιπλανήσεις, για νέες ανακαλύψεις, για ... επικίνδυνες αποστολές. Δεν αφήνω τίποτα πίσω προς το παρόν, απλά περιμένω το χρόνο να κάνει τη δουλειά του παρεμβαίνοντας ανάμεσα στο τώρα και στο πριν...Καλή συνέχεια.


1. Αναμνήσεις από τα ταξίδια μου: Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κάσος, Κωνσταντινούπολη, Παρίσι.
2. Σίγουρα παίρνω μαζί μου περισσότερα κιλά από αυτά που είχα το 2009!
3. Την όμορφη εμπειρία του blogging!!!
4. Τις μικρές χαρούμενες στιγμές με αγαπημένα πρόσωπα.
5. Τις νέες μουσικές που άκουσα και αυτές που τραγούδησα.
6. Την απογοήτευση που μου καλλιεργούν καθημερινά εδώ και 12 μήνες.
7. Το τσαλαβούτημα στη θάλασσα.
8. Την παραγγελία του καινούργιου μου αυτοκινήτου.
9. Την 5ωρη αναμονή στην ουρά της εφορίας.
10. Το πρώτο μου παραμύθι.




+1. Όσα δεν πρόλαβα να εκπληρώσω μέσα στο 2010...μεταφέρονται στο '11...

target acquired