Αναμνήσεις μιας νύχτας...
Είναι το τρίτο, το τρίτο κατα σειρά βράδυ που δε γυρνάς σπίτι σου.
Φυτοζωείς, ως emotional junkie μια πόρνη της ευτυχίας, ξεπαρθενεύεσαι για να βρεις αυτή την ψευδοευτυχία, όπου βρεθείς. Χαρά πράγμα τόσο αλλιώτικο και διαφορετικό από την πολυπόθητη ευτυχία. Δε μπορώ να διαβάσω για ακόμα ένα βράδυ, οι μέρες πλησιάζουν και το μόνο που καταλαγιάζει στο μυαλό μου είναι το μεθυστικό άρωμα τριγύρω μου. Καμένο κερί, κόκκινο, σαν αίμα φρέσκο, άγριου φονικού, το κρασί στο ποτήρι μου, δεν το θέλω γλυκό απόψε.
Δεν μπορώ να αποφασίσω πλέον για τον εαυτό μου.
Ξέρω τι μου αρέσει, ξέρω τι θέλω. Τραγικό να ξέρεις τι πραγματικά θες, τρελός από πόθο και να μη μπορείς να το αποκτήσεις. Άλλο ένα βράδυ ξεχνιέμαι ανάμεσα στα πόδια της και όλα γύρω μου να θολώνουν μέχρι να ξαναξημερώσει μέσα μου.
Είναι όμως πόθος? δεν ξέρω τι είναι. Τι είναι πόθος? τι είναι πάθος? Ιδέα και απορία σφηνωμένη βαθιά στο σαθρό πλέον μυαλό μου, καθαρή δημιουργία. Θέλω να κάνω τον πόθο μου πάθος. Έννοιες σχετικές, μεταξύ μας ήθελα να είναι πάθος, ο πόθος αναμιγνύει περισσότερα συναισθήματα. Δε θέλω άλλο συναίσθημα, όσο και να πεθαίνω για την καθημερινή μου δόση. Ένα πάθος πεθαίνει έτσι απλά. Ο πόθος όμως, ο πόθος θα είναι αυτός που μαζί του σε λίμνη βαθιά θα τραβά και εσένα, να σε αφήνει να πασχίζεις για να ανέβεις στην επιφάνεια. Όταν το οξυγόνο σου τελειώσει, παρακαλάς να ήταν πάθος, εκεί ανασαίνεις ξανά... μα και πάλι είναι πόθος ή είναι πάθος?
Ακόμα ένα βράδυ ξεπορτίζω, φορώ πάνω μου ότι βρω μπροστά μου. Είναι που μέχρι να χτυπήσει το τηλέφωνο πεθαίνω, νεκρός πάνω από βδομάδα να σαπίζω στα μάτια μου. Παράξενα χέρια να με τραβούν για να επανέλθω, φρέσκος αέρας στα πνευμόνια μου, και ακόμα ένα ποτήρι κρασί στο χέρι. Λίγες είναι αυτές οι μέρες, και τρέχω να προλάβω τη χαρά μιας πάλαι πότε ένδοξης εποχής, Jazz, θρυλικά συγκροτήματα και "τρελοί" άνθρωποι να τρέχουν στους δρόμους αυτούς.
Κουβαλούν μια τρέλα διαφορετική, δεν είναι η τρέλα του μυαλού, δεν είναι η τρέλα ενός επικείμενου καρναβαλιού. Τρέλα, μέθης, μέθης για ζωή, μέθης από τη ζωή. Δεν χρειάζεται να πιεις πολύ, ένα ποτήρι αρκεί, ενα ποτήρι γεμάτο αναμνήσεις, γεμάτο φίλους, γεμάτο έρωτα. Στο ράδιο Kurt Maloo και Afterglow να ψιθυρίζει Dance Dance Dance like no tomorrow. Φορώ τη μάσκα σου και φεύγω.
target acquired
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου