Λυπάμαι για αυτόν τον χαμένο έρωτα, λυπάμαι που δεν μπορώ να ζήσω εκεί που ανήκω παρά μόνο κουβαλάω αυτή την πλαστική μου ταυτότητα, "μετανάστης" χαμένος.
Έχω μιλήσει πολλές φορές άσχημα σε άλλους ανθρώπους και το μετάνιωσα, δεν θέλω να θίξω τον υπαίτιο. Είναι μερικές φορές η ειλικρίνεια που έρχεται να πληγώσει εσένα.
Λυπάμαι που φώναξα "πως είσαι έτσι" ή "καθρέφτη έχεις στο σπίτι σου?", λυπάμαι που δεν σκέφτηκα εσένα πριν μιλήσω.
Δε μου φτάνει όμως αυτό, υπάρχουν φορές που δεν μίλησα και λυπάμαι για αυτό. Όλοι κρατάμε κρυμμένα μυστικά που θα πληγώσουν ανθρώπους που αγαπάμε.
Έπρεπε να πω ευχαριστώ και δεν το έκανα, έπρεπε να καταλάβω τι ήθελες να μου πεις, λυπάμαι που δεν είπα σ' αγαπώ.
Έρχονται πάλι στιγμές που δεν μετανιώνω για τίποτα, είχα δίκιο, το ξέρεις και σου άξιζε. Σε είπα ψώνιο και το πίστευα, πιστεύω ότι είσαι χαζή και εσύ μαλάκας, ίσως αναθεωρήσω κάποια στιγμή. Όταν με σκούντησες για να με χαιρετίσεις σήμερα το βράδυ σοκαρίστικα,ίσως ήταν η όλη ατμόσαφαιρα του πάρτυ αλλά τα κατάφερες από αύριο δεν θα σε λούζει κρύα απαξίωση, θα σου χαμογελώ, το κέρδισες.
Πάλι λυπάμαι για τον εαυτό μου, μήπως δεν πιέστηκα αρκετά και βρίσκομαι εδώ? Λυπάμαι που δεν ήμουν άξιος ως φίλος. Θα ήθελα να πιστεύω πως έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Αλλά λυπάμαι και εσένα. Εσένα που αγαπάς παράφορα και δεν το βλέπεις, εσένα που αναλώνεσαι σε πράγματα ανούσια, υλικά και καθημερινά, εσένα που δε σκέφτεσαι, εσένα που δε χαμογελάς.
Γράφω εδώ για να ζητήσω συγγνώμη από τη Βάσω, τη Βαλασία την Κατερίνα και την Κυριακή, τη Μαρία, την Ελευθερία και την Ειρήνη, τη Χριστίνα την Άννα, την Ελένη, την Εύη τη Σταυρούλα και την Όλγα, το Μανώλη, το Γεράσιμο και τον Αστέριο, το Γιάννη, το Θανάση και το Βασίλη, από τους γονείς μου, τους φίλους μου και εσένα. Συγγνώμη που άργησα να το πω, αλλά...
Συγγνώμη!
target acquired
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου