Η επιρροή του αστικού του τοπίου, η έκθεση και ανάδειξη αυτού. Κάπως έτσι θα μπορούσα να ορίσω το street art. Δεν πρόκειται μόνο για έργα ζωγραφικής ή graffiti, η μορφή αυτή της τέχνης συνδυάζει εκτός από τα προηγούμενα τη γλυπτική, τη φωτογραφία, βιντεοπροβολές και αφίσες, γενικότερα ότι μπορεί να εκτεθεί και να προβληθεί αναβαθμίζοντας την εμφάνιση της πόλης.
Μόλις πριν μια εβδομάδα τα πόδια μου άρχισαν να κόβουν βόλτες στην Αθήνα. Και εκεί που βρισκόμασταν με την Σ. στη Σόλωνος βρέθηκα μπροστά σε αυτό.
Αυτή και ήταν η έμπνευσή μου.
Εκτελεστές του street art στην Αθήνα υπάρχουν, σίγουρα θα έχεις περάσει δίπλα από κάποιο graffiti του Sonke, τα οποία βρίσκεις σε πολλά στενά και μη της πόλης.
Επιβλητικές εικόνες μπορείς να δεις από τους Carpe Diem (δημιουργοί Impe και Woozy) αλλά και του Αλέξανδρου Βασμουλάκη. Ένα από τα μεγαλύτερα έργα των πρώτων μπορείς να βρείς στη συμβολή των δρόμων Μυκηνών και Μυκάλης κοντά στον Κεραμεικό.
Τα έργα του Αλέξανδρου θα τα βρεις πάνω κάτω παντού ενώ κατά καιρούς μπορεί να πετύχεις ορισμένα "γλυπτά" του ή ακόμα και φωτογραφίες αυτών. Κάτι βρίσκει στα σκουπίδια και στους κάδους απορριμάτων αυτός ο άνθρωπος, τα οποία αποτελούν συχνή πηγή έμπνευσής του.
Τελευταία θέλω να μιλήσω για ένα από τα τελευταία έργα που εμφανίστηκαν στην Αθήνα. Πέρνα από τη συμβολή της Πειραιώς με τη Μενάνδρου και γύρνα 180 μοίρες, με έμπνευσή από το praying hands του Ντύρερ θα δεις το επιβλητικό graffiti του Παύλου Τσάκωνα, που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της ανάπλασης τυφλών όψεων των κτηρίων της πόλης (όπως και τα περισσότερα από τα παραπάνω).
Mode 2 και Banksy έπρεπε απλά και μόνο να τους αναφέρω, πες ότι είναι κάτι σαν φόρος τιμής. Οι βρετανοί που ίσως και να ήταν αυτοί που προώθησαν το street art σε τέτοιο βαθμό σε εμάς, τη μάζα.
Θα μπορούσα να γράφω και να βάζω φωτογραφίες για ώρες, αλλά θα σταματήσω κάπου εδώ. Οι δημιουργοί είναι πολλοί, η τέχνη αυτή δεν έχει όρια και αυτό μου αρέσει.
οι φωτογραφίες στην πλειονότητά τους ανοίκουν στη @zoezoi, προέρχονται από την ιστοσελίδα του Αλέξανδρου Βασμουλάκη και από προσωπική συλλογή
Μόλις πριν μια εβδομάδα τα πόδια μου άρχισαν να κόβουν βόλτες στην Αθήνα. Και εκεί που βρισκόμασταν με την Σ. στη Σόλωνος βρέθηκα μπροστά σε αυτό.
Αυτή και ήταν η έμπνευσή μου.
Επιβλητικές εικόνες μπορείς να δεις από τους Carpe Diem (δημιουργοί Impe και Woozy) αλλά και του Αλέξανδρου Βασμουλάκη. Ένα από τα μεγαλύτερα έργα των πρώτων μπορείς να βρείς στη συμβολή των δρόμων Μυκηνών και Μυκάλης κοντά στον Κεραμεικό.
Τα έργα του Αλέξανδρου θα τα βρεις πάνω κάτω παντού ενώ κατά καιρούς μπορεί να πετύχεις ορισμένα "γλυπτά" του ή ακόμα και φωτογραφίες αυτών. Κάτι βρίσκει στα σκουπίδια και στους κάδους απορριμάτων αυτός ο άνθρωπος, τα οποία αποτελούν συχνή πηγή έμπνευσής του.
Τελευταία θέλω να μιλήσω για ένα από τα τελευταία έργα που εμφανίστηκαν στην Αθήνα. Πέρνα από τη συμβολή της Πειραιώς με τη Μενάνδρου και γύρνα 180 μοίρες, με έμπνευσή από το praying hands του Ντύρερ θα δεις το επιβλητικό graffiti του Παύλου Τσάκωνα, που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της ανάπλασης τυφλών όψεων των κτηρίων της πόλης (όπως και τα περισσότερα από τα παραπάνω).
Θα μπορούσα να γράφω και να βάζω φωτογραφίες για ώρες, αλλά θα σταματήσω κάπου εδώ. Οι δημιουργοί είναι πολλοί, η τέχνη αυτή δεν έχει όρια και αυτό μου αρέσει.
οι φωτογραφίες στην πλειονότητά τους ανοίκουν στη @zoezoi, προέρχονται από την ιστοσελίδα του Αλέξανδρου Βασμουλάκη και από προσωπική συλλογή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου