the art foundation, or just TAF || Blog Diaries favs

Μόλις πριν 2 βδομάδες τέτοια μέρα θα με έβρισκες στην πρωτεύουσα (πάλι) μαζί με κάτι συμφοιτητές να προσπαθούμε να αποφασίσουμε που θέλουμε να καθίσουμε για να απολαύσουμε τον καφέ μας. Όταν ανέφερα την αυλή του TAF η αναζήτησή μας είχε ήδη τελειώσει.

Κάπως έτσι βρεθήκαμε στο μοναστηράκι και από εκεί στο νούμερο 5 της Νορμανού. Περάσαμε τη σκουριασμένη πόρτα του μαγαζιού και εκεί μέσα στα γκρεμισμένα χαμόσπιτα είδα ξανά την αυλή που έψαχνα. Πρώτη φορά είχα βρεθεί σε αυτό το μαγαζί κάπου τον Ιούνιο, τότε δεν είχαμε καταφέρει να το βρούμε αμέσως. Για τουλάχιστον μισή ώρα περιφερόμασταν στη Νορμανού μέχρι που η κυρία στο διπλάνό κατάστημα μας ρώτησε αν ψάχνουμε το TAF.

Καθίσαμε κάπου στην άκρη για να βλέπουμε το μεθυστικό κόσμο και αρχίσαμε να συζητάμε,  κάτω από τον ουρανό της Αθήνας και να μην καταλαβαίνω πως περασαν οι ώρες.
Πριν φύγουμε κινηθήκαμε στους γύρω χώρους της αυλής. Τα δωμάτια που περιβάλλουν την αυλή,   δεν ήταν τίποτα άλλο παρά εκθεσιακοί χώροι. Για να πω την αλήθεια, το μαγαζί το πρότεινα για να καταφέρω να δω μία από τις εκθέσεις που φιλοξενεί σήμερα.
Blog Diaries είναι το θέμα της και για εμένα ξεχώρισαν αυτά του @constantinos88 με το CONSTANTINARIUM και της @lifeinathens με το Life in athens. Άλλες συμμετοχές είναι αυτές των Aufrais, Juniperswing, Lou-read, Miss-athenes, NakedUnderTheBlankets, NI | KO, Tzelaflora και RitsaBlue. Εκεί θα τους προλάβετε μέχρι τις 15 Μαρτίου.

Τη δεύτερη έκθεση θα τη βρεις στον κεντρικό εκθεσιακό χώρο του TAF, στον πρώτο όροφο του κτηρίου πάνω από το μπαρ. Πρόκειται για την έκθεση "Διαπεραστικές Σκιές" από τον Μιχάλη Αρφαρά και την Kati Mahrt με γενικότερο θέμα "ο διαρκώς αυξανόμενος τεχνητός φωτισμός του κόσμου και το δυνητικό ονειρικό τοπίο μας θαμπώνουν και εξαλείφουν τις σκιές". Η έκθεσή αυτή θα βρίσκεται στο χώρο έως τις 20 Μαρτίου.

Όσο λοιπόν προχωράμε προς το καλοκαίρι και οι μέρες γίνονται όλο και πιο δελεαστικές, μην πας μακριά. Πάρε τον ηλεκτρικό για το μοναστηράκι και πήγαινε στο TAF, ένα μέρος για να παιδευτείς και να εκπαιδευτείς, ενώ ταυτόχρονα φωτοσυνθέτεις κάτω από τον ήλιο της Αθήνας με τον αγαπημένο σου καφέ στο χέρι.

athenian street art

Η επιρροή του αστικού του τοπίου, η έκθεση και ανάδειξη αυτού. Κάπως έτσι θα μπορούσα να ορίσω το street art. Δεν πρόκειται μόνο για έργα ζωγραφικής ή graffiti, η μορφή αυτή της τέχνης συνδυάζει εκτός από τα προηγούμενα τη γλυπτική, τη φωτογραφία, βιντεοπροβολές και αφίσες, γενικότερα ότι μπορεί να εκτεθεί και να προβληθεί αναβαθμίζοντας την εμφάνιση της πόλης.
Μόλις πριν μια εβδομάδα τα πόδια μου άρχισαν να κόβουν βόλτες στην Αθήνα. Και εκεί που βρισκόμασταν με την Σ. στη Σόλωνος βρέθηκα μπροστά σε αυτό.
Αυτή και ήταν η έμπνευσή μου. 

Εκτελεστές του street art στην Αθήνα υπάρχουν, σίγουρα θα έχεις περάσει δίπλα από κάποιο graffiti του Sonke, τα οποία βρίσκεις σε πολλά στενά και μη της πόλης.

Επιβλητικές εικόνες μπορείς να δεις από τους Carpe Diem (δημιουργοί Impe και Woozy) αλλά και του Αλέξανδρου Βασμουλάκη. Ένα από τα μεγαλύτερα έργα των πρώτων μπορείς να βρείς στη συμβολή των δρόμων Μυκηνών και Μυκάλης κοντά στον Κεραμεικό. 






Τα έργα του Αλέξανδρου θα τα βρεις πάνω κάτω παντού ενώ κατά καιρούς μπορεί να πετύχεις ορισμένα "γλυπτά" του ή ακόμα και φωτογραφίες αυτών. Κάτι βρίσκει στα σκουπίδια και στους κάδους απορριμάτων αυτός ο άνθρωπος, τα οποία αποτελούν συχνή πηγή έμπνευσής του.

Τελευταία θέλω να μιλήσω για ένα από τα τελευταία έργα που εμφανίστηκαν στην Αθήνα. Πέρνα από τη συμβολή της Πειραιώς με τη Μενάνδρου και γύρνα 180 μοίρες, με έμπνευσή από το praying hands του Ντύρερ θα δεις το επιβλητικό graffiti του Παύλου Τσάκωνα, που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της ανάπλασης τυφλών όψεων των κτηρίων της πόλης (όπως και τα περισσότερα από τα παραπάνω).

Mode 2 και Banksy έπρεπε απλά και μόνο να τους αναφέρω, πες ότι είναι κάτι σαν φόρος τιμής. Οι βρετανοί που ίσως και να ήταν αυτοί που προώθησαν το street art σε τέτοιο βαθμό σε εμάς, τη μάζα.
Θα μπορούσα να γράφω και να βάζω φωτογραφίες για ώρες, αλλά θα σταματήσω κάπου εδώ. Οι δημιουργοί είναι πολλοί, η τέχνη αυτή δεν έχει όρια και αυτό μου αρέσει. 

οι φωτογραφίες στην πλειονότητά τους ανοίκουν στη @zoezoi, προέρχονται από την ιστοσελίδα του Αλέξανδρου Βασμουλάκη και από προσωπική συλλογή