ίσως και να σε έλεγαν Σοφία

5:45 έδειχνε το ρολόι πάνω από το κεφάλι μου
άλλο ένα βράδυ που δεν έκλεισα μάτι, αυτή τη φορά όμως ένιωθα καλά
μόλις είχες φύγει από το δωμάτιο
άκουγα το νερό να τρέχει και εσένα να ψιλομουρμουρίζεις ένα τραγούδι
κοίταξα το φόρεμα σου δίπλα στο πάτωμα και με έπιασα να σκέφτομαι
για αυτό είμαι εδώ.
δεν ήξερα πότε να σε πλησιάσω. έλεγα στον εαυτό μου περίμενε λίγο ακόμα, δε χάνεις τίποτα, σκέψου το καλύτερα.
περπατούσες πάλι μόνη στο απέναντι πεζοδρόμιο
"ΣΟΦΊΑ"! αφέθηκα, αυτό μου αρκούσε.

όπως σήκωνα τα μάτια μου σε είδα δίπλα στην πόρτα να χαζεύεις
"είσαι αισχρός, το ξέρεις;"
"..."
"με έκανες να έρθω μαζί σου"
"δεν ήθελες;"
"...", "φίλησε με"

το πήρες το φόρεμα από δίπλα μου και έστριψες ένα τσιγάρο
"πότε θα σε ξαναδώ;"
"δεν ξέρω αύριο γυρνάει ο Αλέξης"
"κατάλαβα..."
"πρέπει να φύγω"
ο καπνός σου με έπνιγε, αλλά δε μπορούσα να σταματήσω να σου κλέβω τις ανάσες

ησυχία στο διαμέρισμα, ένα ζευγάρι γόβες μόνο άκουγες να περπατάνε στο πεζοδρόμιο

περίμενα άλλο 1 λεπτό, στις 6 ξημερώνει
μόνο για να (χαμο)γελώ



target acquired

a simple reconstitution

Είχα συνηθίσει.

Μάλλον για αυτό δεν μπορούσα να καταλάβω.

Θα μπορέσω ποτέ;

Συνθλίβομαι, αλλά λυπάμαι.

Δικό μου το λάθος;

Αυτό με βασανίζει; για αυτό δεν ξεχνώ.

Για εσένα ανθίζουν κόκκινα ρόδα.

Κάθε χτύπος του ρολογιού με τρομάζει. Βόμβα έτοιμη να εκραγεί.

Η δική μου καταστροφή να εκκρεμεί.

Δεν ξέρω αν έπρεπε να τρέξω μακριά σου.

Ίσως τότε να μπορούσα να ξαναγελάσω δυνατά.

Φοβάμαι αυτή την πόλη. Πέρσι δε φοβόμουν.

Θαμπώνομαι από την τρέλα σου.

Ένα άρωμα για να θυμάσαι.

Θέλω να καταλάβω. Δεν ξέρω όμως τι ζητώ να καταλάβω πια.

Περιμένω ένα τηλέφωνο για ένα τελευταίο ποτό.

Περιμένω σφαίρες να με λυτρώσουν.

Περιμένω πως θα μάθω να καταλαβαίνω.

 Ένας νέος εγώ, όπως ήμουν τότε.

target acquired

Marie

Ίσως να ήσουν και Γαλλίδα

Σαν κορίτσι του καλοκαιριού, μαυρισμένη απο τον ήλιο και με μαλλιά ελεύθερα. Τόσο ωραία, αμέσως μετα απο τη θάλασσα. Τότε μου αρέσουν τα μαλλιά σου περισσότερο.

Ένα ψάθινο καπέλο σου κρύβει, λίγο μόνο, το πρόσωπο, κάθεσαι στον ξύλινο, φαγωμένο από το αλάτι, καναπέ. Το ένα σου πόδι να ξεφεύγει κάτω απο το κοντό λευκο σου φόρεμα, χαϊδεύοντας την γκριζοπή άμμο. Το άλλο το χρησιμοποιείς για να στηριζεις το βιβλίο που διαβάζεις.

Κοντεύει να δύσει ο ήλιος.

Σε κοιτώ μόνο απο μακρυά! Μου είναι δύσκολο να σε πλησιάσω, δε σκέφτομαι πια, παρά μόνο περπατάω προς εσένα. Ίσως και να με ακουσες, γύρισες με κοίταξες και όσο τα καστανόξανθα μαλλιά σου ανέμισαν, εσύ χαμογέλασες…

target acquired