θάλασσα ήρεμη, γαλάζια η ψυχή μου
τα σύννεφα μέσα σου στις κορυφές σου
πλάσμα ήρεμο, αντιδραστικό
έρμαιο
μένεις να εξαρτάσαι από τα καμώματα των άλλων
σαμπώς δεν είναι αυτό η ζωή
δεν ξέρω αν όλοι εξελιχθήκαμε από εσένα
ξέρω ότι δεν εξελιχθήκαμε
άλλοι έχουν τα λέπια τους ακόμα
άλλοι το δηλητήριο
άλλοι γλοιώδεις μεμβράνες
άλλοι πάλι έμειναν μικροί
όπως ακριβώς ξεκίνησαν
θάλασσα να υπάρχεις να με ηρεμείς
μαύρα τα νερά σου με μια μπόρα
δίχρωμα, μουντά και τυρκουάζ μετά
κυκλοθυμική όπως εγώ
να αλλάζεις κάθε στιγμή της ημέρας
αντικατοπτρισμός του βυθού σου, του ουρανού και του αέρα
μήπως δεν κλαις τα βράδια
μήπως δεν κοιμάσαι ήσυχη
τον ουρανό σου ψάχνεις
να είναι εκεί να σε αγκαλιάζει
να λείπει να τρομάζεις
το ξέρεις όμως έτσι δεν είναι;
πάντα να τον φτάνεις
ποτέ να μην τον αγγίζεις
έχεις όλους τους θησαυρούς του κόσμου
απλόχερα να τους χαρίζεις
μα αγαπάς τους γλάρους
το λευκό τους χρώμα ερωτεύεσαι
και τους χαρίζεις τα σωθικά σου
φίλοι καρδιακοί
φίλοι να παίρνουν
ένα κομμάτι από εσένα
να μη μείνεις ποτέ η ίδια
αλλά δε σε νοιάζει
τη δύναμη αυτή να έχεις
του θανάτου
του ελέγχου
και της ζωής
να σκοτώνεις
και να χαρίζεις τη ζωή
κάθε στιγμή
όπως κάνεις και με εμένα
μένεις όμως εδώ
να αμφιταλαντεύεσαι κλεισμένη στη σφαίρα αυτή
φεγγάρια και ήλιοι στη ζωή σου να πέφτουν
και εσύ να κλαις για τον ουρανό που δεν άγγιξες ποτέ
target acquired
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου