mod cafe bar

Θα σας πω λίγα πράγματα για την πατρίδα σήμερα, ή μάλλον θα σας πω ένα και μόνο πράγμα, "mod cafebar". Είναι αυτό το μαγαζί που θα πας για να δεις τη θάλασσα, χειμώνα ή καλοκαίρι, να ξεφύγεις λίγο στο Λονδίνο και να γυρίσεις, να πιεις τον καφέ σου, το ποτό ή το cocktail σου και όλα αυτά με καλή παρέα. Τι άλλο μπορεί να σημαίνει αυτό, πέραν του να το επισκεφτείς μόλις βρεθείς στο νησί.

Τελευταία φορά κατάφερα να βρεθώ σε αυτόν το χώρο πριν μια μόλις βδομάδα, με αφορμή τις περασμένες εκλογές. Μόλις είδα το Νο.3London Dry Gin να δεσπόζει σε μια άκρη της κάβας, ένα πλατύ χαμόγελο εμφανίστηκε.! Κάπου σε αυτή τη βραδιά, κατάφερα να γνωρίσω τον ιδιοκτήτη και ενίοτε dj του μαγαζιού. Ο "Γιατρός λοιπόν, κύριος Ιωάννης Παπαδίγκας, δέχτηκε να μου απαντήσει ηλεκτρονικά σε ορισμένες ερωτήσεις σχετικά με αυτό το mod. Και αυτά σας παραθέτω σήμερα.

Γεια σου Παναγιώτη... συγγνώμη για την καθυστέρηση, αλλά είμαι πραγματικά απασχολημένος τελευταία και δεν περνώ ιδιαίτερα πολλές ώρες μπροστά από τον υπολογιστή.! Θέλω αρχικά να σε ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον σου να γράψεις για το mod μας...

λοιπόν,

Πόσα χρόνια λειτουργίας θα κλείνετε αυτόν το χρόνο; Το Mod αποτελεί ένα διαφορετικό μαγαζί για τα δεδομένα της Ρόδου. Πώς το αντιμετωπίζει το κοινό του νησιού;

Στις 22 Νοεμβρίου κλείνουμε 3 χρόνια... Η απήχηση του κόσμου σαφώς και δεν ήταν η ίδια από την αρχή, αλλά ομολογώ πως ήταν συνεχώς ανοδική. Το κοινό του νησιού υποθέτω πως αντιμετωπίζει θετικά το Mod, απλά δε νομίζω πως αυτό γίνεται τόσο για το "τι είναι mod" αλλά πολύ περισσότερο γιατί μάλλον είναι IN τον τελευταίο καιρό.

Οι τουρίστες του νησιού συχνάζουν στο Mod;

Οι τουρίστες δεν έρχονται από το Mod, ίσως τους τρομάζει το γεγονός πως έρχονται οι Έλληνες. Δεν ξέρω να σου πω στα σίγουρα... αυτό υποθέτω!

Πώς εμπνευστήκατε το θέμα του μαγαζιού;

Το θέμα του μαγαζιού προήλθε από την αγάπη μου προς την Αγγλική μουσική σκηνή. Ιδιαίτερα στους Who, στους Beatles, στους Rolling Stones, αλλά κυρίως προς τους Jam και τον ιδρυτή τους Paul Weller τον οποίο αποκαλούν και Modfather στους κύκλους των Mods στη Μεγάλη Βρετανία.

Μουσική, vespas και καλοντυμένοι νέοι με dancing mood πάντα... αυτά είναι Mod!!!

Πώς βλέπετε τη νυκτερινή ζωή της Ρόδου;

Για τη νύχτα της Ρόδου πραγματικά δε θέλω να πω κάτι, απλά με χαροποιεί το γεγονός ότι υπάρχουν πολλά μαγαζιά για όλα τα γούστα και ελπίζω να δουλεύουν πολύ καλά.

Έχω ακούσει πολλούς να σας αποκαλούν "Γιατρό". Πώς προέκυψε αυτό;

Το παρατσούκλι "Γιατρός" υπάρχει από τα χρόνια που δούλευα στο "Φερειπείν" (τώρα "Κούκος") από έναν καλό φίλο και συνάδελφο. Χωρίς λόγο και αιτία από ότι ξέρω, αλλά με 17 χρόνια ήδη ιστορία σαν παρατσούκλι τείνει να γίνει και το όνομά μου..!

Την τελευταία φορά που ήρθα στο μαγαζί σας παίζατε εσείς τη μουσική. Τι μουσικό χαρακτήρα προσπαθείτε να περάσετε στο Mod;

Η μουσική είναι η μεγάλη μου αγάπη, πραγματικά διασκεδάζω όταν παίζω μουσική. Φαντάσου λοιπόν πόσο καλά νιώθω όταν, και αν, και οι πελάτες μας περνούν το ίδιο καλά...

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας δίσκος;

Προς γνώσιν και όλων όσων διαβάσουν όλα τα παραπάνω σας διαβεβαιώνω πως δε μπορεί να υπάρχει μόνο ένας δίσκος ή ένα τραγούδι αγαπημένο για κάποιον που ασχολείται και αγαπά τόσο πολύ τη μουσική. Είναι αμέτρητα αυτά από τον Miles Davis και τον David Bowie, τον Bob Dylan και τους Pink Floyd, τους Cure, τους Joy Division, τον Paul Weller και τον David Gray, φυσικά τον Johnny Cash και τον Tom Waits και δε θα τελειώσουμε ποτέ...

Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Γιάννη ή μάλλον "γιατρέ" που δεχτήκατε να μου απαντήσετε σε όλα τα παραπάνω.

Σ' ευχαριστώ πολύ για όλο αυτό το ενδιαφέρον σου για το Mod που σε παρακίνησε να μου ζητήσεις να μιλήσω για όλα αυτά...

Φιλικά Γιατρός!!!

Τις φωτογραφίες τις έχω δανειστεί από την επίσημη σελίδα του mod cafe bar στο facebook.

Sounds on My Way to Work || μία ξένη καθημερινότητα

Μόλις πριν ένα μήνα, εκεί που έψαχνα τη μουσική μου στο ίντερνετ, ανακάλυψα ένα νέο project. 

Και το όνομα αυτού Sounds on My Way to Work.

Δεν αποτελεί τίποτα διαφορετικό από αυτό που λέει το όνομά του.

Είναι ένα project που αφορά τους καθημερινούς ήχους. Η βασική ιδέα είναι να ηχογραφούνται και να ανταλλάσσονται τα "μουσικά χαλιά" που επενδύουν τη ζωή μας, καθώς πηγαίνουμε στη δουλειά. Προτιμέστερα οι ιδανικοί ήχοι που "κολλάνε" στο project, δεν προέρχονται από ένα μόνο μέρος, αλλά από ολόκληρη την "εκδρομή", Από εκείνη τη στιγμή που θα κλείσεις την πόρτα τους σπιτιού σου έως να φτάσεις στη δουλειά. Σε καμία περίπτωση, τους εμπνευστές αυτού του σχεδίου δεν τους ενδιαφέρει η μουσική, κυνηγούν σκέτο, καθαρό ήχο στις ηχογραφήσεις τους.

Το σχέδιο αυτό το ξεκίνησε μια κοπέλα από τη Σουηδία, η Μαρία, η οποία και συνεχίζει την προώθησή του.

Μόλις τους έστειλα και εγώ το δικό μου κομμάτι. Η συμμετοχή ήταν απλή, λίγο πριν ξεκλειδώσω την πόρτα του σπιτιού, ξεκίνησα την ηχογράφηση στο κινητό μου και δεν το άφησα από το χέρι μου μέχρι που τερμάτισα την εφαρμογή μόλις μπήκα στη σχολή μου. Έπειτα έστειλα το αποτέλεσμα στο group των εμπνευστών, το οποίο μπορείς να βρεις εδώ. Οι οδηγίες είναι απλές, και η όλη διαδικασία αρκετά διασκεδαστική. 

Μια ιδέα από της δημιουργίες άλλων για αυτό το project μπορείς να πάρεις από το επίσημο blog στο tumblr.com (http://soundsonmywaytowork.tumblr.com/)

Ένα σχέδιο που και μόνο η ιδέα του έχει μια παράξενη "καθημερινή" τέχνη μέσα της.

the art foundation, or just TAF || Blog Diaries favs

Μόλις πριν 2 βδομάδες τέτοια μέρα θα με έβρισκες στην πρωτεύουσα (πάλι) μαζί με κάτι συμφοιτητές να προσπαθούμε να αποφασίσουμε που θέλουμε να καθίσουμε για να απολαύσουμε τον καφέ μας. Όταν ανέφερα την αυλή του TAF η αναζήτησή μας είχε ήδη τελειώσει.

Κάπως έτσι βρεθήκαμε στο μοναστηράκι και από εκεί στο νούμερο 5 της Νορμανού. Περάσαμε τη σκουριασμένη πόρτα του μαγαζιού και εκεί μέσα στα γκρεμισμένα χαμόσπιτα είδα ξανά την αυλή που έψαχνα. Πρώτη φορά είχα βρεθεί σε αυτό το μαγαζί κάπου τον Ιούνιο, τότε δεν είχαμε καταφέρει να το βρούμε αμέσως. Για τουλάχιστον μισή ώρα περιφερόμασταν στη Νορμανού μέχρι που η κυρία στο διπλάνό κατάστημα μας ρώτησε αν ψάχνουμε το TAF.

Καθίσαμε κάπου στην άκρη για να βλέπουμε το μεθυστικό κόσμο και αρχίσαμε να συζητάμε,  κάτω από τον ουρανό της Αθήνας και να μην καταλαβαίνω πως περασαν οι ώρες.
Πριν φύγουμε κινηθήκαμε στους γύρω χώρους της αυλής. Τα δωμάτια που περιβάλλουν την αυλή,   δεν ήταν τίποτα άλλο παρά εκθεσιακοί χώροι. Για να πω την αλήθεια, το μαγαζί το πρότεινα για να καταφέρω να δω μία από τις εκθέσεις που φιλοξενεί σήμερα.
Blog Diaries είναι το θέμα της και για εμένα ξεχώρισαν αυτά του @constantinos88 με το CONSTANTINARIUM και της @lifeinathens με το Life in athens. Άλλες συμμετοχές είναι αυτές των Aufrais, Juniperswing, Lou-read, Miss-athenes, NakedUnderTheBlankets, NI | KO, Tzelaflora και RitsaBlue. Εκεί θα τους προλάβετε μέχρι τις 15 Μαρτίου.

Τη δεύτερη έκθεση θα τη βρεις στον κεντρικό εκθεσιακό χώρο του TAF, στον πρώτο όροφο του κτηρίου πάνω από το μπαρ. Πρόκειται για την έκθεση "Διαπεραστικές Σκιές" από τον Μιχάλη Αρφαρά και την Kati Mahrt με γενικότερο θέμα "ο διαρκώς αυξανόμενος τεχνητός φωτισμός του κόσμου και το δυνητικό ονειρικό τοπίο μας θαμπώνουν και εξαλείφουν τις σκιές". Η έκθεσή αυτή θα βρίσκεται στο χώρο έως τις 20 Μαρτίου.

Όσο λοιπόν προχωράμε προς το καλοκαίρι και οι μέρες γίνονται όλο και πιο δελεαστικές, μην πας μακριά. Πάρε τον ηλεκτρικό για το μοναστηράκι και πήγαινε στο TAF, ένα μέρος για να παιδευτείς και να εκπαιδευτείς, ενώ ταυτόχρονα φωτοσυνθέτεις κάτω από τον ήλιο της Αθήνας με τον αγαπημένο σου καφέ στο χέρι.

athenian street art

Η επιρροή του αστικού του τοπίου, η έκθεση και ανάδειξη αυτού. Κάπως έτσι θα μπορούσα να ορίσω το street art. Δεν πρόκειται μόνο για έργα ζωγραφικής ή graffiti, η μορφή αυτή της τέχνης συνδυάζει εκτός από τα προηγούμενα τη γλυπτική, τη φωτογραφία, βιντεοπροβολές και αφίσες, γενικότερα ότι μπορεί να εκτεθεί και να προβληθεί αναβαθμίζοντας την εμφάνιση της πόλης.
Μόλις πριν μια εβδομάδα τα πόδια μου άρχισαν να κόβουν βόλτες στην Αθήνα. Και εκεί που βρισκόμασταν με την Σ. στη Σόλωνος βρέθηκα μπροστά σε αυτό.
Αυτή και ήταν η έμπνευσή μου. 

Εκτελεστές του street art στην Αθήνα υπάρχουν, σίγουρα θα έχεις περάσει δίπλα από κάποιο graffiti του Sonke, τα οποία βρίσκεις σε πολλά στενά και μη της πόλης.

Επιβλητικές εικόνες μπορείς να δεις από τους Carpe Diem (δημιουργοί Impe και Woozy) αλλά και του Αλέξανδρου Βασμουλάκη. Ένα από τα μεγαλύτερα έργα των πρώτων μπορείς να βρείς στη συμβολή των δρόμων Μυκηνών και Μυκάλης κοντά στον Κεραμεικό. 






Τα έργα του Αλέξανδρου θα τα βρεις πάνω κάτω παντού ενώ κατά καιρούς μπορεί να πετύχεις ορισμένα "γλυπτά" του ή ακόμα και φωτογραφίες αυτών. Κάτι βρίσκει στα σκουπίδια και στους κάδους απορριμάτων αυτός ο άνθρωπος, τα οποία αποτελούν συχνή πηγή έμπνευσής του.

Τελευταία θέλω να μιλήσω για ένα από τα τελευταία έργα που εμφανίστηκαν στην Αθήνα. Πέρνα από τη συμβολή της Πειραιώς με τη Μενάνδρου και γύρνα 180 μοίρες, με έμπνευσή από το praying hands του Ντύρερ θα δεις το επιβλητικό graffiti του Παύλου Τσάκωνα, που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της ανάπλασης τυφλών όψεων των κτηρίων της πόλης (όπως και τα περισσότερα από τα παραπάνω).

Mode 2 και Banksy έπρεπε απλά και μόνο να τους αναφέρω, πες ότι είναι κάτι σαν φόρος τιμής. Οι βρετανοί που ίσως και να ήταν αυτοί που προώθησαν το street art σε τέτοιο βαθμό σε εμάς, τη μάζα.
Θα μπορούσα να γράφω και να βάζω φωτογραφίες για ώρες, αλλά θα σταματήσω κάπου εδώ. Οι δημιουργοί είναι πολλοί, η τέχνη αυτή δεν έχει όρια και αυτό μου αρέσει. 

οι φωτογραφίες στην πλειονότητά τους ανοίκουν στη @zoezoi, προέρχονται από την ιστοσελίδα του Αλέξανδρου Βασμουλάκη και από προσωπική συλλογή

έπονται αλλαγές.

μέρα αποφάσεων. καλά δεν το λες και μέρα, εδώ και μερικές εβδομάδες το σκέφτομαι.

ίσως και να φταίει το λοβοτομημένο mood που έχω τους τελευταίους μήνες, περιορίζω τα ψυχό(-πλακωτικά) post μου και ξεκινώ να αναλώνομαι σε αυτό που μου αρέσει να κάνω περισσότερο. έπονται αλλαγές λοιπόν...

stay tuned

#blogoscars || best motion picture for 2012 part 02

10. The Descendants

9. A Separation

8. Melancholia

7. Shame

6. Hugo

5. Midnight in Paris

4. Habemus Papam

3. Drive

2. The Artist

1.  We Need to Talk about Kevin